Yazıyı Özge Nur Dilber’in sesinden dinlemek için videoyu çalıştırın…
Bazen düşünüyorum hayatta bazı şeyler olmasa insan dediğimiz varlık olur muydu? Örneğin dünyada su olmasa her halde insan olmazdı. Hava olmasa insan denilen varlık yaşayabilir miydi veya insanlarda merak duygusunun olmadığın düşünün bir şeyler öğrenip kendimizi geliştirebilir miydik? peki ya öğretmen dediğimiz insanlar olmasaydı ne olurdu hiç düşündünüz mü?
Eminim çoğu insan yaşamamızı sağlayan yukarıda yazdığım temel şeylerin bile farkında olmadan yaşıyor. Şimdi böyle deyince bazıları havayı suyu anladık ancak öğrenme ve öğretmen yaşamak için temel şeyler değil yanlış yazmışsın diyecek. Ancak ben yanlış yazmadım. İnsanın öğrenme kabiliyeti olmasa dünyadaki diğer canlılardan bir farkı kalmaz. bence öğrenmek ve merak etmek insanın hava gibi su gibi temel ihtiyacıdır. Daha iyi anlaşılması için yazıyorum. “eğer insanlar bir şeyleri merak etmeseydi öğrenmek için çabalamasaydı yiyecek yemek bile bulamazlardı.”
O yüzden öğrenmek insanlar için hava gibi su gibi bir ihtiyaçtır. tabii öğrenmek kadar öğreten olmakta önemlidir. Öğreten olursanız insanların hayatına yön verebilirsiniz. Ters giden şeyleri düzeltebilirsiniz. Bizler hayatını öğretmeye adamış. Ters giden şeyleri düzeltmeye çalışan geleceğe umutla bakmamızı sağlayan insanlara öğretmen deriz
Ancak bence onların kıymetini de yeterince bilmiyoruz. Çünkü öğrencileri olduğu gibi öğretmenleri de ezberci ve sıkıcı eğitim sistemiyle uğraştırıyoruz. Aslında böyle yaparak yetişmiş genç öğretmenlerimizin enerjilerinden ve yaratıcığından yaralanmak yerine birçoğunu işsiz bırakıyoruz. Gönül verdiği mesleğe küstürüyoruz. Hâlbuki bu böyle olmamalı biz genç ve tecrübeli öğretmenleri bir araya getirip birlikte çalışmalarını sağlamalıyız böylece geleceğe daha iyi bakabiliriz.
Bakın bir öğretmen nasıl insanın hayatını değiştirir size gerçek bir öykü ile anlatayım. Engeli dolayısıyla hiç okula gidemeyen 7 yaşında bir çocuk varmış çocuk çok zekiymiş bir gün camdan dışarı bakarken hep gördüğü evlerinin karşısındaki sigortacının tabelasında yazan yazıları kâğıda yazmaya başlamış. Annesi ve babası çocuğun bu halini görünce ilköğretim müfettişi olan dedesine anlatmışlar
Dede incelemiş hatta kendisi bir şeyler öğretmeye kakmış sonra bir gün komşu evde yeni öğretmen olmuş bir abla gelmiş ev ziyaretine. İlköğretim müfettişi Dede yeni öğretmen olmuş kıza bu çocuğa okuma yazmayı öğret görelim bakalım nasıl öğretmensin demiş ve yeni öğretmen olmuş abla her gün okuldan sonra 1 saat zaman ayırarak 3 ay gibi kısa bir sürede okuma yazmayı öğretmiş. Okuma yazmayı öğrenen çocuk kendini devamlı geliştirerek köşe yazarlığına başlamış bir kitap çıkarmış çeşitli projelerde görev yaparak başardıklarıyla herkesi şaşırtmış
Gülmeyin canım evet doğru tahmin o çocuk şu anda bu yazıları yazan kişi yani ben oluyorum. işte eğitimci bir ailede büyümek ve bir öğretmen insanın hayatını böyle değiştiriyor. Benim küçükken de şimdide en iyi arkadaşlarım öğretmenler olmuştur. Hiç sınava girmedim ancak bu niye böyle diye sorgulamaktan öğrenmekten en önemlisi de doğruyu yanlışı ayırt etmekten hiç vazgeçmedim. Bunun için öğretmenlerimiz çok kıymetli ve değerlerini her zaman bilmemiz gereken insanlardır.
Biliyorsunuz dün 24 Kasım öğretmenler günüydü. biraz geç olacak ama ben buradan Başta Başöğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere üzerimde emeği olan birlikte çalıştığımız tüm öğretmenlerimizin öğretmenler gününü kutluyorum. Arkadaşlar siz geleceğin mimarlarısınız gelecek sizlerin ellerinde şekillenecek yanlışlar sizlerin ellerinde düzelecek. Engeller sizlerin sayesinde yok olacak. Bu yüzden insanların hayatlarına dokunmaktan ne olursa olsun vazgeçmeyin….
Yazan: Onur Ustaoğlu – Seslendiren: Özge Nur Dilber – Bolçi’nin Katkılarıyla. Bolu Olay Gündem Gazetesi Konuşan Yazılar…
Bir yanıt bırakın